Woda pitna przepływa rurociągiem głównym od źródła wody do budynku. Źródłem wody może być studnia bądź magistrala wodociągowa. Przeważnie, panel sterujący jest umiejscowiony w centralnej części budynku i zawiera rury doprowadzające wodę, filtr wody, obejście, reduktor ciśnienia oraz wodomierz. W tym miejscu zainstalowane są wszystkie jednostki kontrolne, jak również wszystkie elementy umożliwiające dozowanie leków. Przy projektowaniu systemu należy wziąć pod uwagę łatwość dostępu do takiego panelu, gdyż wszystkie czynności związane z przygotowywaniem roztworów i przełączaniem systemu na podawanie wody z lekiem indywidulnie dla poszczególnych grup zwierząt są tutaj wykonywane.
Wodomierz wskazuje ilość wody spożywanej przez zwierzęta. Dozownik może zostać zainstalowany tuż za wodomierzem. W przypadku dozownika elektronicznego jest on już fabrycznie wyposażony w wodomierz. Faktyczny system pojenia rozpoczyna się za dozownikiem.
Niezmiernie ważne jest, aby system posiadał oddzielną linię dla wody z lekiem, czyli tzw. podwójny system oraz możliwość podawania wody z lekiem zwierzętom w konkretnej komorze (a nie wszystkim zwierzętom w budynku), co jest możliwe, gdy zainstaluje się zawory na linii pojenia oraz na linii doprowadzającej wodę z lekiem.
Aby ograniczyć powstawanie biofilmu, woda w rurach powinna przepływać w linii prostej, bez zbędnych załamań rurociągu, z wystarczająco dużą prędkością. Taki efekt można osiągnąć dzięki:
Turbulentny przepływ wody może doprowadzić do zbierania się osadu i tworzenia biofilmu, który w znacznym stopniu może ograniczyć podaż wody i negatywnie wpływać na skuteczność terapii lekami podawanymi w wodzie do picia.
Instalacja do oczyszczania wody (usuwanie kamienia, odżelazianie), w przypadku wody pochodzącej z odwiertu ziemnego.
Kran umożliwiający regularne pobieranie próbki wody gruntowej wprowadzanej do systemu.
Reduktory ciśnienia: wysokie ciśnienie może spowodować wylewanie się wody, natomiast niskie może ograniczyć spożycie wody pitnej lub wody z lekiem bądź spowodować przepływ zwrotny wody.
Skalibrowana pompa dozująca umożliwiająca dodanie leku lub innych produktów do wody pitnej.
Regulator przepływu rejestrujący ilość wody wypijanej przez zwierzęta.
System podwójny, aby uniknąć kontaminacji krzyżowej: jedna linia do podawania czystej wody pitnej, druga wyłącznie dla wody z lekami.
Zawory na każdej linii, aby łatwo przełączyć przepływ czystej wody i wody z lekiem. Różny kolor zaworów umożliwia bezproblemowe rozpoznanie w której rurze płynie czysta woda, a w której woda z lekiem.
Zbiornik zamknięty pokrywą, o pojemności wystarczającej na przechowywanie roztworu podstawowego, który wystarczy do podawania leku przez maksymalnie 24h.
Zawór spustowy, umożliwiający przepłukanie linii pojenia.
W każdej sekcji zainstalowane są rury, w których woda powinna przepływać tylko w jedną stronę. Rurociąg z jak najmniejszą liczbą zagięć i zakończony zaworem spustowy.
Poidła smoczkowe wiszą bezpośrednio pod instalacją z pionowymi wężykami, aby ograniczyć możliwość zbierania się osadu.
Brak instalacji oczyszczającej wodę (w przypadku wody pochodzącej z odwiertu ziemnego).
Zbyt wysoka temperatura wody wpływającej do systemu.
Podawanie leków w wodzie do picia zawierających w składzie laktozę.
Otwarty zbiornik z wodą w komorach dla zwierząt.
Niewłaściwe podłączenie zbiornika na wodę (wystający gwint do wnętrza zbiornika), powodujące zbieranie się osadu na dnie zbiornika.
Nadmierna ilość zagięć w instalacji rurowej powoduje przepływ turbulentny i powstawanie biofilmu.
Niedopasowane złączki przyczyniające się do osadzania biofilmu.
Materiał, z którego wykonano rury (żelazo), o szorstkiej powierzchni sprzyjającej tworzeniu się osadów.
Rury z zaślepionymi końcami.
Rury o przekroju okrągłym.
Uginające się rury.
Rury o różnej średnicy (zmiany natężenia przepływu wody- przepływ turbulentny).
Utrzymywanie systemu pojenia
Regularne przeglądy instalacji wodnej są niezmiernie istotne, aby mieć pewność, że system działa prawidłowo. Jednym z ważniejszych elementów prawidłowego użytkowania systemu jest mycie i dezynfekcja.
Niezwłocznie po każdej terapii lekami podawanymi w wodzie, wymagane jest rutynowe mycie i dezynfekcja w niskim stężeniu przez 48 godzin. Dodatkowo, w systemie all in all out powinieneś przeprowadzać zabiegi mycia i dezynfekcji w wysokich stężeniach przez 12 godzin, za każdym razem, kiedy budynek jest pusty.
Jeżeli mamy do czynienia z hodowlą z ciągłą obsadą zwierząt, powinno stosować się mycie i dezynfekcję w niskich stężeniach przez dłuższy okres czasu (5 dni), co trzy miesiące.
Ogólne zalecenia:
Środki zawierające w składzie chlor najlepiej używać po zastosowaniu nadtlenku wodoru.
Zawsze konsultuj się z dostawcą produktu, aby mieć pewność, że zastosujesz środek w prawidłowy sposób i w odpowiednim stężeniu!
Powszechnie wiadomo, że regularne mycie i dezynfekcja instalacji wodnej, najlepiej za każdym razem kiedy budynki są puste, jest bardzo ważne, Takie czynności są w stanie zapobiec zatykaniu się smoczków i poideł.
Po za tym, system pojenia powinien zostać umyty i/lub przepłukany po każdym podaniu leku w wodzie, aby mieć pewność, że przy kolejnym rozpoczęciu leczenia rury będą czyste i nie dojdzie do wytrącenia się osadów, a w dalszej kolejności rozwoju biofilmu.
Na rynku dostępnych jest kilka specjalistycznych produktów do mycia i dezynfekcji rur. Ankieta na temat wody pitnej i leków do podawania w wodzie wykazała, że hodowcy zwierząt gospodarskich najczęściej stosują chlor, kwasy organiczne, kwas nadoctowy i/lub środki myjące na bazie nadtlenku wodoru do zabiegów mycia systemu pojenia na fermach.
W razie jakichkolwiek pytań, odwiedź zakładkę współpraca i skontaktuj się z nami.
